3 weken stage + weekenden

Hallo Lieve Allemaal! 

Na onze vakantie in anuradhapura, trincomale en sigiryia staan er weer drie hele weken werken op voordat we weer vakantie hebben ( vervelend)… na zo’n vakantie valt om 6 uur opstaan op maandag toch wel weer vies tegen. ’s Ochtends tijdens therapytijd gaan we zwemmen met een paar kindjes. We vragen netjes wie er mogen zwemmen en krijgen twee kinderen in onze handen gedrukt. We  gaan dan lekker aan de gang met therapie. Aan het einde van de sessie krijgen we vervolgens op ons kop dat de kindjes die we hadden meegenomen niet mochten zwemmen. De volgende dag valt 6 uur opstaan weer mee en ik begin met frisse moed. Saveena wil perse met me spelen dus n het ontbijt ga ik naar haar toe, als ik aankom ligt e vrijwel meteen te slapen. Vandaag is het poyadag (volle maan) en dus is het postkantoor gesloten. Ik heb gisteren namelijk een brief gehad dat het pakketje wat papa en mama hebben opgestuurd is gearriveerd in Colombo en dat ik het kan komen ophalen. Niet vandaag dus. Deze dag komen vele bezoekers bij Prithipura kijken. In de avond vraagt een vrouw aan me of de kinderen nog ouders hebben. Ik geef eerlijk antwoord en zeg dat sommige kinderen wel ouders hebben en dat die soms ook langs komen om te helpen met de verzorging. Maar ik vertel ook dat sommige kinderen zijn achtergelaten door hun ouders en gevonden zijn. De vrouw barst en in tienduizend tranen uit…

Woensdag: vandaag is het geen poya dus het postkantoor is open. In de break ’s middags ga ik met de tuktuk naar Colombo.de chauffeur moet goed zoeken waar het is en onderweg kom ik langs mooie stukken van Colombo die ik nog niet gezien had. Bij het postkantoor gaat de chauffeur gelukkig mee  want het gaat weer eens heerlijk omslachtig. Bali 1: ondertekenen. Bali 2: papiertje inleveren. Bali 3: pakketje wordt helemaal uitgepakt om te checken of er geen illegale goederen in zitten. Bali 4: betalen. Bali 5: het pakketje dan eindelijk in ontvangst nemen. Dit alles duurde maar liefst 45 minuten, om gewoon even iets op te halen. In het paketje zit een leuk briefje van thuis, pot nutella, nootjes, de glamour ( heeeel belangrijk), fotolijstje en leuke hangers om mijn kamertje op te vrolijken op stage.

Vrijdag: de laatste dag voor weekend alweer. Vandaag heb ik een echte klaagdag. Alles frustreert me. De manier van werken snap ik soms niet en dan vooral de manier van de fysiotherapeuten. Het is net alsof ze alleen de kinderen behandelen die ze leuk vinden en die in de therapiezaal kunnen liggen zonder toezicht. De rest van de kinderen of bewoners die niet naar de zaal gaan krijgen ook geen therapie, of je bent gewoon niet leuk genoeg om therapie te krijgen. Ik besluit om maar eens naar de fysio toe te gaan en te vragen wat hun werkwijze is. Ik vraag of ze met een schema werken zodat ze elke kind/ bewoner kunnen behandelen. De fysio zegt van wel. Waarop ik vraag waarom ze er dan niet mee werken, en vervolgens krijg ik geen antwoord meer…… nog meer frustratie.

Weekend!

Om 7 uur staan we paraat om met de tuktuk richting Colombo Petta te gaan ( busstation). Daar komen we in een mega roze bus terecht waar we de volgende 5 uur nog in zullen zitten. We gaan naar Uda Walawee, een nationaal park waar we op safari gaan met één van de Duitste meisjes, An-Juli en haar vriendin Laura. Zij hebben het guesthouse geregeld omdat ze er al eerder waren geweest. Het ziet er prima uit en de eigenaar is super aardig. We hebben een family room vaan 4 personen, hartstikke gezellig met 4 meiden op een kamer en op safari. We hadden gepland om morgenochtend ( zondag) op safari te gaan maar volgens de eigenaar is het beter om nu te gaan ( zaterdagmiddag) omdat het morgen Pasen is en het dan druk zal zijn. Zodra An-juli en Laura arriveren vertrekken we meteen in de jeep die voor mij veel te hoog is om in te klimmen. Onderweg zien we al een olifant in het water. Het park is rijk aan zo’n 500 olifanten, vogels, krokodillen, buffels, apen, herten en luipaarden in het wild. Het is een super leuke tocht, offroad op zoek naar dieren. We zien ze allemaal behalve de luipaard, dan moet je zoveel geluk hebben want die zien ze misschien maar 1x per week. Met zonsondergang komen we bij een meer terecht waar een olifanten familie net gaat baden en drinken, het is een wonderlijk plaatje. ’s Avonds bij het guesthouse krijgen we echt de lekkerste rice and curry. De avond is super gezellig met de meiden en zingen we Nederlandse kinderliedjes die blijkbaar super grappig zijn voor de Duitse meiden.

Zondagochtend lopen we vroeg naar het olifanten opvang huis waar het voedertijd is. Hier wprden olifanten opgevangen voor korte tijd uit het park om ze op te  laten knappen van een wond bijvoorbeeld om ze daarna weer in het wild vrij te laten. Ik heb olifanten nog nooit zo hard zien rennen VOEDSEEEL! De ret van de dag reizen we weer terug naar Prithipura. Daar aangekomen word er pasen gevierd en is er volop chocolade. We douchen en willen gaan eten bij het pegasus reef hotel. Als we daar net ons drankje hebben besteld belt Pieter ons op ( manager prithipura) of we bi jhem thuis willen komen eten samen met Jan ( yoga dame) omdat het haar laatste avond is. We krijgen lekker pasta en wijn!

Stage week 5:

We hebben een nieuw jongetje op onze groep: shanul. Hij word de komende dagen nog door zijn oma verzorgd hier.

Dinsdag wordt Saveena opgehaald door haar ouders s’avonds om daar drie weken mee te spenderen. Ik heb haar nog nooit zo hard horen krijsen. Haar ouders zien haar nooit, twee keer per jar om precies te zijn. Haar thuis is prithipura en ze heeft hier voor haar inzicht twee moeders, Pushpa en Nirosha. Haar echte ouders voelen voor haar helemaal niet als familie. Ze wordt de auto mee in genomen en ze blijft maar harder krijsen. Wanneer de auto verdwijnt uit het zicht komen de tranen bij haar moeders van prithipura.

Woensdag werk ik aan mijn update van het who is who book, een boek waar alle bewoners en werknemers in staan, tenminste niet alle bewoners,  en daarvoor ga ik de update doen. Ik bekijk een aantal dossiers van kinderen. Een meisje bij mij op de groep : neranjala, 1,5 jaar oud heeft nog wat x-rays in haar dossier zitten ( rontgenfotos) op de fotos is een open gebroken schedel te zien. In haar dossier lees ik dat haar ouders haar op de grond hebben gegooid omdat ze het kind niet wilde en aan de drugs zaten. De oduers zijn gearresteerd en Neranjala is naar ons gebracht nadat ze in het ziekenhuis heeft gelegen. Best confronterend…

Donderdag gaat lotte naar het postkantoor in Colombo want ook zij heeft een pakketje gehad van thuis!

Weekend!

De wekken staat om 04:40…. Erg vroeg op zaterdag. We moeten de trein halen van 06:10 in Colombo richting Hikkaduwa. In twee uur rijden we een mooie route langs de oceaan met de trein. In Hikkaduwa gaan we opzoek met de tuktuk naar een guesthouse en komen bij topsecret uit. Een heerlijk complex op het strand. Hier ga ik het wel een weekendje volhouden denk ik zo. We luieren lekker op het strand en lezen een boekje. De zee is ontzettend heftig hier. We worden alle twee gevloerd door de hoge krachtige golven. ’s Avonds op het strand loopt er een hermietkreeft ( volgens Anouk) onder onze voeten, ik houd vanaf nu mijn voeten omhoog hihi. Zondag liggen we wederom op het strand en pakken we de trein weer terug naar huis. Het is druk in de trein dus hangen we half buiten.

Stage week 6:

Maandag voel ik me verschrikkelijk en ik blijf in bed. De rest van week gaat zijn gangetje. Ik heb met Pieter over mijn frustraties gepraat en hij geeft me geen ongelijk. Er wordt iets meegedaan en ik hoop dat het goed gaat komen. woensdagavond wordt een kindje (nethu) ziek en er wordt van me verwacht dat ik ze medicatie geef. Ze spuugt het vervolgens allemaal uit en ik vraag om zetpillen. Dat hebben ze niet, ze hebben alleen maar medicatie die oraal kan worden toegediend. Dan maar poging twee, het blijft er gelukkig in en de rest van de nacht gaat het goed met haar.  Donderdagavond regende het zo hard dat we niet van de groep kunnen.

Al met al, deze week ging super snel voorbij. Nu hebben we weer vakantie!

Hieronder de link van het filmpje

https://youtu.be/L9OqWM_Xd24

kusjes!