stage!

Stage!

Onze reis naar Prithipura begon vrijdag 19 Februari. In Negombo zijn we op de bus gestapt richting colombo. Met onze bagpack en koffer moesten de de bus echt letterlijk in klimmen. We vertelde de chaffeur dat we eruit moesten bij watalla junction, ongeveer anderhalf uur verder. We betaalde hiervoor maar liefst 1 euro per persoon! Na een leuke eerste busrit in een lokale bus verteld de man dat we eruit moeten. Waar zijn we in godsnaam? De eerste en de beste tuktuk houden we aan en proppen onze spullen erin. Een tuktuk vol met bagage en ohja ook nog twee meisjes. Hij snapt niet waar we naartoe moeten en hij belt Prithipura om te vragen hoe hij moet rijden. Hij verteld aan de telefoon dat hij twee meisjes in zijn tuktuk heeft die naar hun hotel moeten. Hij snapte niet dat het geen hotel was. Binnen 15 minuutjes staan we binnen het hek van onze nieuwe verblijfplaats voor de komende maanden. We worden ontvangen door een nederlands meisje die ook vrijwilligster is met 5 andere. Ze gaan naar de macdonalds met de kindjes dus ze zijn ook zo weer weg. We vragen naar Juliet of Pieter, onze begeleiders. Het blijkt dat geen van hun tweeen aanwezig is. Dus toen stonden we daar. We kregen lunch ( rijst en curry) en daarna konden we onze koffers naar de kamer brengen. Nou daar zitten we dan op het kamertje met een leeg Prithipura en geen begeleiders. ’s Middags komt iedereen terug en worden we al verwelkomt met een watergevecht! Deze nacht slapen we slecht door alle nieuwe geluiden en voor Lotte een tekort bedje.

In het weekend gaan we naar het zwembad van het dure hotel naast ons. We relaxen wat en worden veel aangekeken door lokale bevolking. Toch ongemakkelijk in bikini. Zondag gaan we naar colombo om er toch even uit te zijn aangezien er niet veel te doen is op onze stageplek en we niet hoeven te werken. Colombo is een stad van tegenstellingen. Tempels en marktjes maar ook hoge gebouwen en dure hotels. We lopen erg veel maar zien weinig, de verkeerde kant van de stad uitgekozen. We eindigen bij een tentje die aanbevolen wordt in de Lonely Planet, rustige zondagmiddag muzien en een heerlijk fruitsapje doet ons goed.

De eerste stagedag is aangebroken! En wat een tijdstip om te beginnen om 6 uur ’s ochtends pfoe. Daar wennen we hopelijk wel aan. Als we op onze groep komen ( de Usha-groep) wordt er gelijk begonnen met werken en er wordt niks verteld of uitgelegd aan ons. Gelukkig zijn er nog twee andere vrijwillegers die ons een beetje wegwijs maken wat er gedaan moet worden. Ramen open, klamboes omhoog en kinderen in de eetstoelen. Ik ben het al gewend om eten te geven aan beperkte mensen. Voor Lotte is het even wennen maar dat komt goed. Na het eten worden de kindjes gewassen, wij drogen ze, kammen luizen uit ( heeeel veeel luizen), smeren ze in en kleden ze aan. De kindjes krijgen hier nog zo’n ouderwetse luier met veiligheidsspeld!  Als dat allemaal gebeurd is kunnen de kinderen naar de therapieruimte waar ze fysiotherapie krijgen en waar wij met ze spelen of ook een soort fysiotherapie geven voor zover we weten hoe dat moet. Ook moet tussendoor de was nog worden opgehangen en dan zijn we inmiddels 3 uur verder en is het 9 uur. Dan mogen we eindelijk ontbijten, wit brood of rijst en curry jammie…. We geven therapie aan de kinderen tot half 12 en dan is het weer tijd om te voeden. Rond 1 uur zijn we hiermee klaar en is het middagrust. Ook wij krijgen dan rust en kunnen one tijd zelf invullen. Ik ga even liggen op bed en dat had ik niet moeten doen. Ik kwam er nog vermoeider uit als dat ik was. Gelukkig staat er een leuke avond op het programma in Colombo. We gaan met alle vrijwilligers Poya vieren, dat is een volle maan feest en de maand februarie is een speciala. In Colombo word een super mooie optocht gehouden met dans, muziek, olifanten in prachtige glitter gewaden en buddha’s.  het filmpje hierover volgt nog. Wel kun je de foto’s al bekijken. Het was een leuke avond maar ook vermoeiend na zo’n eerste stagedag.

Dinsdagavond hebben we wederom een leuke avond op de planning staan. Het is wine en cheese avond bij Pieter en Catherine ( de managers van Prithipura). We krijgen er heerlijk eten, aardappeltjes, verse groenten en natuurlijk kaas!!!! Het is een super gezellige avond. Wel heb ik na twee dagen stage alweer iets raars op mijn voet. Een dikke blaar met een hoop vocht eronder die ik kan voelen groeien. Ik besluit he door te prikken en het maar te verbinden. De volgende dag kan ik gelijk met Lotte naar het ziekenhuis. Dit was heel ongemakkelijk want we werden overal voorgelaten als ‘toeristen’ terwijl er mensen aan het wachten waren. De dokter snapte nergens niks van en ik kreeg maar gewoon een zalfje mee.

Donderdags raken we al meer gewend aan het ritme en weten we wat we moeten doen. Deze dag hoeven we maar tot 9 uur ’s ochtends te werken want we gaan wederom met alle vrijwilligers op pad. We rijden in 4 uur naar een theefabriek in de bergen. Daar kopen de andere vrijwilligers kilo’s aan thee voor thuis. Dit is namelijk hun laatste week in Sri Lanka. Hierna rijden we door naar Qatagala, een andere locatie van Prithipura (stage)  waar een school is en waar kinderen wonen van een hoger niveau dan bij ons. Het ligt midden in de bergen en in de jungle dus met het busje moeten we over smalle paadjes. Natuurlijk zit in aan de kant waar ik recht de afgrond in kijk brr. Na ons bezoek en een heerlijke lunch (rijst en curry) gaan we te voet door naar de volgende locatie. Het is niet bereikbaar voor de bus om er te komen. we lopen dan ook dwars door de bush heen. Ik had het niet verwacht dit te gaan doen dus ik liep dan ook lekker alleen op mijn slippers.  Het was die dag een droge dag dus geen bloedzuigers te bekennen! Om de leuke dag af te sluiten eten we bij de mac donalds. Het was helemaaal niet lekker bah…

De tweede week stage gaat op rolletjes. We hebben maar 4 dagen gewerkt deze week want vrijdag moesten we naar het visakantoor in colombo om ons visum te verlangen. We waren er stipt om 8 uur en een van de eerste. We kwamen om half 12 het kantoor pas weer uit met ons paspoort. Hoe omslachtig het ook is, elke dag werken de mensen daar zo pff… het was wel goed voor ons geduld en rust. De rest van het weekend werken we hard aan ons stageplan en krijgen we het bijna af.

Week 3 stage, het is alweer de laatste week en dan hebben we een week vakantie! We hebben het erg slecht. Deze week hebben we met alle kinderen en werknemers ( akkas) geverfd. We hebben van alle groepen de handafdrukken op de muur gemaakt met hun namen erbij. Het was super leuk om te doen als activiteit en Prithipura is weer een stukje vrolijker!

Nu zijn Lotte en ik lekker op vakantie en volgt de blog hierover natuurlijk hopelijk snel.

Kusjes!

Met deze link kun je weer mijn filmpje bekijken over stage!

https://youtu.be/WhQQ7-loIpk  

p.s. de foto's staan er ook op!